گرچه رفتی از برم , اما فراموشم مکن

            با غمت ای اشنا! هر شب هم اغوشم مکن

                     همچو موج اشک , از دریای چشمم پا مکش

                               در پی خود چون حبابی خانه بر دوشم مکن    

                                           در دلم نقش هزاران داغ عشق مرده است

            بیش از این در سوگ عشق خود سیه پوشم مکن  

                                                          من ز سوز اشتیاق تو  سراپا اتشم    

                                                                                         باز با طوفان بی مهریت , خاموشم مکن